lynblue89

เสียงดังกล่าวดังอยู่สักพักก็เงียบ lynblue89 แล้วแม่ก็ได้ยินเสียงคนเดินกลับเข้ามาในห้อง ตึก….ตึก…..ตึก ดังมากเหมือนผู้ใหญ่กระทืบเท้าแม่ชำเลืองดูแว่บเดียว ก็เห็นน้าแย้มกำลังกลับเข้านอน แม้จะไม่ค่อยชัดเพราะมีมุ้งบัง แต่แม่ก็เห็นน้าแย้มหันกลับมามองแล้วยิ้มแม่บอกว่าแววตาของน้าแย้มคืนนั้น ดูแปลกๆชอบกล คืนนั้นทั้งคืน แม่เล่าว่านอนไม่หลับเลย ยาวนานมากรอเสียงเดียว….เสียงไก่ขัน ด้วยเสียงโหยหวน ดังลอยมาว่า “ ธี่หยด”  lynblue89 ทุกครั้ง จนแม่ผมกลัวมากเลยคิดว่าจะไปคุยกับลุงผม...

ตากับยายผมก็สงสัยเข้าไปถามหมอยา หมอยาถามกลับว่ารู้จักยายแก่คนนี้เหรอ ตากับยายบอกไม่รู้จักหมอยาจึงเล่าให้ฟังว่า lynblue89 ยายแก่คนเนี่ยเป็นพวกเล่นของ เล่นจนของเข้าตัว เป่วยเด็ดขาดแม่เดินอ้อมไปด้านหน้าก็ตกใจมากเพราะน้าแย้มนั่งกินเครื่องในไก่อยู่โดยที่ไม่สนใจแม่ผมเลย เพียงแค่กรอกตามาชำเลืองแม่ผมแว่บเดียว คุยกันสักพักแล้วหมอก็กลับไป บอกว่าถ้าอาการไม่ดีให้ไปตาม แต่หลายๆอย่างดูจะแย่ลง คืนนั้นเองที่เหตุการณ์แปลกๆเริ่มเกิดขึ้นในบ้านตอนดึกคืนนั้น แม่ผมนอนหลับอยู่ในมุ้ง ก็เห็นเงาลางๆของน้าแย้มออกมาจากมุ้งข้างๆ แม่ก็ถามจะไปไหน แต่น้าแย้มไม่ตอบดินหายไปในครัว แม่เลยลุกเดินตามไปดูน้องในครัว lynblue89 ก็เห็นน้าแย้มนั่งยองๆหันหลังให้อยู่...

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นใกล้ตัวมาก lynblue89 คนที่เล่าให้ฟังคือแม่ของผมครับ ตอนนั้นแม่ผมยังเป็นเด็กวัยรุ่น อายุราวๆ 15 – 16 (เป็นตัวเลขประมาณการณ์) แม่มีพี่ชาย 3 คน น้องสาว 2 คน น้องชาย 1 คน แม่และน้องสาวอีก...

ทั้งสองเดินต้วมเตี้ยมช้าๆ รุจถามว่ากี่โมง เกรนตอบว่าสามทุ่มแล้ว รุจเล่าเรื่องที่เจอในลิฟท์ให้เกรนฟังเกรนบอกว่าไม่เป็นไรแล้ว…เนื่องจาก lynblue89 ไม่แน่ใจว่าลิฟท์ใช้ได้ปกติหรือไม่ ทั้งสองจึงเลือกเดินขึ้นบันไดแทน เลี้ยวไปมาตามทางถึงห้องเปิดประตูพากันเข้าไป รุจถามว่าเอามือออกได้รึยัง เกรนบอกว่าอย่าพึ่งเดี๋ยวต้องไปปิดม่านให้เรียบร้อยให้รุจค่อยๆ เดิมตามมาช้าๆ จะพาไปนั่งรอที่เตียงก่อน รุจก้าวตามไป 1 ก้าว 2 ก้าว กำลังจะก้าวที่ 3...